Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Σουλτανίνα σταφίδα - Βασικό στοιχείο της υγιεινής διατροφής



    
Το αμπέλι είναι από τα πιο αρχαία φυτά τα οποία καλλιεργεί ο άνθρωπος. Εχουν γραφεί και λεχθεί πάρα πολλά για τις ευεργετικές ιδιότητες και την αξία που έχουν για τον άνθρωπο το σταφύλι, το κρασί και η σταφίδα ως τροφή, ως μέσο θεραπείας ως δυναμωτικό του οργανισμού.
Ολόκληρη η ιστορία της Κρήτης και ευρύτερα του μεσογειακού χώρου έχει υπάρξει βαθιά επηρεασμένη από την καλλιέργεια του αμπελιού.
Είναι καταγεγραμμένο ότι ανάμεσα σʼ όλους τους λαούς του κόσμου πρώτα οι Έλληνες και ύστερα οι Ρωμαίου θεωρούνται οι πιο ειδικευμένοι αμπελοκαλλιεργητές και οινοπαραγωγοί.
Μυθολογία, ζωγραφική, γλυπτική, ποίηση, ήθη και έθιμα συνήθειες διατροφής, εμπόριο, ιατρική ακόμη και η θρησκεία μας φέρουν την σφραγίδα του αμπελιού.
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Ηρόδοτος, Πλάτων, Αριστοτέλης αναφέρονται συχνά.
Οι σταφίδες παράγονταν στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και ήταν γνωστές ως “ασταφίδες” ή “σταφυλίδες” ή “σταφίδες”.
Σήμερα καλλιεργούνται η Κορινθιακή σταφίδα της οποίας το επίκεντρο καλλιέργειας είναι η βόρεια και δυτική Πελοπόννησος, τα Ιόνια νησιά (Ζάκυνθος-Κεφαλονιά) και η σουλτανίνα διαδεδομένη κυρίως στους νομούς Ηρακλείου και Κορινθίας. Από την ποικιλία κορινθιακή παράγεται η μικρού μεγέθους “μαύρη” σταφίδα, ενώ από την σουλτανίνα η μεγαλύτερου μεγέθους “ξανθιά”.
Η ποικιλία σουλτανίνα είναι ασιατικής προέλευσης και τοποθετείται στην περιοχή “Σουλτανιέ” του βορείου Ιράν απʼ όπου εισήχθη και καλλιεργήθηκε τον 12ο αιώνα στην κοιλάδα του Ερμού ποταμού (Μαγνησία της Μικράς Ασίας). Απο κει διαδόθηκε στην περιοχή “Σμύρνη” και στη λοιπή ακτή της Ιωνίας.
Η σουλτανίνα εισήχθη από τη Σμύρνη στην περιοχή Ναυπλίου το 1838 και από κει η καλλιέργεια της διαδόθηκε στην περιφέρεια Αργολίδας.
Το 1901 με παρέμβαση της Κρητικής Πολιτείας (Ελευθέριος Βενιζέλος-Κων/νος Φούμης ως υπουργός Γεωργίας) φέρουν τη σουλτανίνα για να δώσουν διέξοδο στην αμπελουργία της Κρήτης. Ομως άρχισε να έχει οικονομικό ενδιαφέρον στο νομό Ηρακλείου και στην Κρήτη μετά το 1922 που ήλθαν οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.
Οι πρόσφυγες είχαν μεγάλη εμπειρία στην καλλιέργεια σουλτανίνας και είχαν και μεγάλους εξαγωγικούς οίκους. Η καλλιέργεια στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης το 1915 ήταν περίπου 1.000.000 στρέμματα σουλτανίνας εμβολιασμένα σε αμερικάνικο υποκείμενο τα περισσότερα.
Η παραγωγή της σταφίδας σουλτανίνας στην Ελλάδα το 1925 ήταν 8.000 τόνοι από το 1938 μέχρι το 1960 ήταν 30.000 τόνοι. Το 1983 έχομε την μεγαλύτερη παραγωγή σταφίδας γύρω στους 102.000 τόνους.
Σήμερα η παραγωγή είναι γύρω στους 8.000 τόνους.
Τα αγνά ανόθευτα και αυθεντικά τρόφιμα που αντιστέκονται στη λογική της χημείας και του έτοιμου φαγητού της καταναλωτικής κοινωνίας είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της “επιδημίας” των χρόνιων νοσημάτων.
Οι σταφίδες μπορούν να καταναλωθούν ωμές ή να χρησιμοποιηθούν στο μαγείρεμα και στο ψήφισμο. Η σταφίδα είναι καλή πηγή ενέργειας άμεσης απόδοσης εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα (τα περισσότερα σε μορφή φρουκτόζης). Περιέχουν βιταμίνες Β1,  Β2, Β6 και C, μεταλλικά στοιχεία σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο.
Οι σταφίδες περιέχουν πολύ πυρίτιο, νάτριο κάλιο, ψευδάργυρο και χαλκό.
Ερευνες έχουν δείξει ότι έχουν σημαντική θρεπτική αξία σε μια υγιεινή διατροφή και είναι τρόφιμο πλούσιο σε ίνες. Βρίσκονται στην κορυφή των αντιοξειδωτικών τροφών ασκούν θετική επίδραση στις καρδιακές παθήσεις υποκινώντας τον οργανισμό να χρησιμοποιεήσει την δική του χοληστερόλη, ενώ συνεισφέρουν και στη μείωση του κινδύνου του καρκίνου του όρθου. Ακόμα θεωρείται ότι οι σταφίδες μπορούν να βοηθήσουν στη ρύθμιση της πίεσης αίματος καθώς επίσης και της χοληστερόλης, στη χωνευτική λειτουργία και στη μείωση της δυσκοιλιότητας και των αιμορροΐδων. Οι σταφίδες περιέχουν ουσίες που καταπολεμούν τερηδόνα και ουλίτιδα επειδή καταστέλλουν την ανάπτυξη τους και εμποδίζουν την προσκόλληση και τη δημιουργία οδοντικής πλάκας. Σήμερα η ελληνική σταφίδα θεωρείται “γερασμένο” προϊόν στο περιθώριο του διεθνούς εμπορίου, γιατί δεν έγιναν οι αλλαγές που χρειάζονταν τόσο στην παραγωγή, αλλά και στην επεξεργασία και στη διάθεση για να καλύψει τις απαιτήσεις της αγοράς.
Ο Ιπποκράτης (460 π.Χ. Κως-377π.Χ. Λάρισα) έβαλε τα θεμέλια για τη σύγχρονη ιατρική και διατροφολογική επιστήμη και παραμένει επίκαιρη η φράση του “ας είναι η τροφή το φάρμακο σου”.
Η σταφίδα συγκαταλέγεται στις τροφές που θεραπεύουν, ενισχύουν την καθημερινή ευεξία βελτιώνοντας ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα την ποιότητα της ζωής.
Με τις γνώσεις, τα μέσα και τις εμπειρίες του σήμερα ας ξαναδούμε το παρελθόν.